Poranek, leje deszcz. I to nie kapuśniaczek. Po pewnym czasie i pojawiających się obiecanych w prognozie przejaśnieniach wnioskujemy, że teraz już będzie dobrze. Rekonesans trzeba zrobić. Jak będzie źle, to piwo. Tylko że nie po to tu przyjechaliśmy.
Możesz się ze mną zgodzić lub nie. To kwestia nie tylko perspektywy ale też światopoglądu, chociaż, gdyby przyjrzeć się bliżej i bardziej uważnie… jedno jest prawie synonimem drugiego.
Podejmij decyzję. Spakuj się w bagaż podręczny, weź tylko to czego naprawdę potrzebujesz. Nie precyzuj planu, pozwól rzeczom się dziać. Instynktom – wyostrzyć się. Nie bój się. Zmień perspektywę.
Wpis polityczny będzie tylko jeden i krótki. Większość czasu w Izraelu spędziłam w strefie Zachodniego Wybrzeża (West Bank). To taka ziemia, nad którą niby panuje Izrael, ale w sumie to Palestyna razem z Izraelem, ale ale… jednak to Izrael wciąż odbierany jest jako strona okupująca (mówiłam, że będzie skrótem).
Jedną z lepszych lekcji którą daje mi wspinanie w górach jest nauka zaufania do siebie. A żeby sobie zaufać trzeba najpierw pozbyć się wszystkich masek i wymówek za którymi tak przyjemnie jest się chować.
To był maj. Dzień, którego nie zapomnę nigdy. Nigdy to mocne słowo, mimo to z pełną świadomością go używam
4 lutego jedenaście osób wyleciało z Polski w kierunku Szwecji, na lotnisko Sztokholm Skavsta. Spotkaliśmy się z otwartymi na przygodę głowami i celem - zobaczyć zorze polarną. Chcecie wiedzieć czy trudno było podjąć decyzję? Przyznam się z ręką na sercu... to było bardzo spontaniczne "tak", okraszone zresztą kieliszkiem wina. Spytałam Kasi: jedziesz ze mną? A ona odpowiedziała, że jedzie.
